Το μεγάλο πράγμα που πολλοί νέοι αναβάτες θα παρατηρήσουν όταν βλέπουν μοτοσυκλέτες είναι ότι κοστίζουν περισσότερο από ένα συγκρίσιμο ποδήλατο αλουμινίου. Η διαδικασία δημιουργίας μοτοσυκλέτας με άνθρακα είναι πιο περίπλοκη από την κατασκευή μοτοσυκλέτας από μεταλλική σωλήνωση, και πολλά από αυτά συντελούν στο κόστος των ποδηλάτων άνθρακα.
BK: «Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός μεταλλικού ποδηλάτου και ενός ποδηλάτου από ανθρακονήματα είναι στη διαδικασία κατασκευής. Με ένα μεταλλικό ποδήλατο, οι σωλήνες συγκολλούνται μεταξύ τους. Αυτοί οι σωλήνες συνήθως αγοράζονται ή σχηματίζονται και στη συνέχεια πρόκειται μόνο για την ένωση αυτών των κομματιών μαζί σε ένα πλαίσιο.
«Με ανθρακονήματα, είναι εντελώς διαφορετικό. Οι ίνες άνθρακα είναι κυριολεκτικά ίνες, όπως το ύφασμα. Αιωρούνται σε ρητίνη. Συνήθως, ξεκινάτε με ένα φύλλο από «προ-πρεγκ» ή προ-εμποτισμένο ανθρακονήματα που έχει ήδη τη ρητίνη σε αυτό. Αυτά έρχονται σε μια τεράστια ποικιλία τύπων ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που θέλετε. Μπορεί να έχετε ένα φύλλο όπου οι ίνες είναι προσανατολισμένες σε γωνία 45 μοιρών, ένα σε 0 μοίρες ή ένα όπου έχει ίνες 90 μοιρών υφασμένες μαζί με ίνες 0 μοιρών. Αυτές οι υφαντές ίνες δημιουργούν την τυπική ύφανση άνθρακα που σκέφτονται οι άνθρωποι όταν φαντάζονται ανθρακονήματα.
«Ο κατασκευαστής επιλέγει όλα τα χαρακτηριστικά που θέλει από το ποδήλατο. Μπορεί να το θέλουν πιο άκαμπτο σε ένα σημείο, πιο συμβατό σε ένα άλλο, και το συσχετίζουν αυτό με αυτό που ονομάζεται «πρόγραμμα τοποθέτησης». Για να αποκτήσετε τις επιθυμητές ιδιότητες, απαιτεί την τοποθέτηση των ινών σε ένα συγκεκριμένο μέρος, σε μια συγκεκριμένη σειρά και σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
«Υπάρχει μια τεράστια σκέψη που πηγαίνει εκεί που πηγαίνει κάθε μεμονωμένο κομμάτι και όλα γίνονται με το χέρι. Μια μοτοσυκλέτα πιθανότατα θα έχει εκατοντάδες μεμονωμένα κομμάτια ινών άνθρακα που έχουν τοποθετηθεί σε ένα καλούπι με το χέρι από ένα πραγματικό άτομο. Ένα μεγάλο ποσό του κόστους ενός ποδηλάτου από ανθρακονήματα προέρχεται από τη χειρονακτική εργασία που πηγαίνει σε αυτό. Τα ίδια τα καλούπια είναι επίσης ακριβά. Είναι δεκάδες χιλιάδες δολάρια για να ανοίξετε ένα μόνο καλούπι και χρειάζεστε ένα για κάθε μέγεθος πλαισίου και μοντέλο που κάνετε.
«Τότε το όλο πράγμα πηγαίνει σε ένα φούρνο και θεραπεύεται. Τότε συμβαίνει η χημική αντίδραση που στερεοποιεί ολόκληρο το πακέτο και κάνει όλα αυτά τα επιμέρους στρώματα να ενώνονται και να ενεργούν συνεκτικά.
«Δεν υπάρχει κανένας τρόπος αυτοματοποίησης ολόκληρης της διαδικασίας. Προφανώς, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που εργάζονται σε αυτό, αλλά σχεδόν κάθε μοτοσικλέτα από ανθρακονήματα και εξαρτήματα που βρίσκεται εκεί έξω εξακολουθεί να παραμένει από ένα άτομο που στοιβάζει αυτά τα στρώματα ινών μαζί με το χέρι.
Ώρα δημοσίευσης: 16 Ιανουαρίου-2021